Nieruchomość leśna – nieformalny termin stosowany w polskim systemie prawnym w oparciu o definicję lasu określoną w ustawie o lasach 28 września 1991 roku, jako grunt:
o zwartej powierzchni co najmniej 0,1 hektara, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym– lub przejściowo jej pozbawiony, który jest:
przeznaczony do produkcji leśnej,
rezerwatem przyrody lub częścią parku narodowego,
wpisany do rejestru zabytków
związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywanie dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.
o zwartej powierzchni co najmniej 0,1 hektara, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym– lub przejściowo jej pozbawiony, który jest:
przeznaczony do produkcji leśnej,
rezerwatem przyrody lub częścią parku narodowego,
wpisany do rejestru zabytków
związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywanie dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.